استاد مهدی سمندری: "یَا بُنَیَّ أَکْثِرْ مِنْ ذِکْرِ الْمَوْتِ وَ ذِکْرِ مَا تَهْجُمُ عَلَیْهِ وَ تُفْضِی بَعْدَ الْمَوْتِ إِلَیْهِ حَتَّى یَأْتِیَکَ وَ قَدْ أَخَذْتَ مِنْهُ حِذْرَکَ وَ شَدَدْتَ لَهُ أَزْرَکَ وَ لَا یَأْتِیَکَ بَغْتَةً فَیَبْهَرَک" (نامه- 07 نهج البلاغه)
ای پسرم، بسیار یاد مرگ بکن و نیز یاد آن احوال و اوضاعى که ناگهان با آنها مواجه مى شوى و آنچه را که بعد از مرگ به آن مى رسى، تا چون مرگت فرا رسد خود را آماده کرده و براى آن، نیروى خود را محکم نموده باشى نه اینکه ناگهان مرگ تو فرا برسد و تو را درمانده ساخته و به تعب بیندازد 'اکثر یعنی پسر جان، خیلی باید مواظب باشی و یادش کنی. این یاد کردن نباید یاد کردن ظاهری باشد بلکه باید این یاد، یاد قلبی باشد. نه بالاتر آقا جان. باید این یاد، یاد سری باشد. این حرف هم اشتباهه. از این هم بالاتر بلکه این یاد و ذکر مرگ باید برای شخص ملکه شود.